Page 170 - Ilijada

Homer: Ilijada

Svezao jednoć oba, kad uhvati njih kod ovaca,
Al' ih za ucjenu vrati, - a tada Atrejev sinak
Kralj širokovladni jednog povrh sise u prsi kopljem
Zgodi, a Antifa mačem pos'ječe kod uha i njeg
110 Iz kola sruši, i jureć s obojice oružje krasno
Skine poznajuć njih, jer kod lađa vidje ih brzih,
Kad ih je doveo s Ide brzonogi junak Ahilej.
Kao što košuti brzoj kad jakima zubima djecu
Ludu pograbi lav i zatim lako ih smrvi,
115 Došav na ložu on ih života mladoga liši, -
Košuta ako se baš i približi, opet im ništa
Ne može ona pomoći, jer samu osvaja drhat,
Brzo kroz gusto drvlje i kroz šumu ona odleti
Žureć se, znojeć se, a sve zbog navale jakoga zv'jera:
120 Tako ni onih ni jedan Trojanac od smrti nije
Mogo obranit, već u b'jeg i oni udare sami.
Zatim ubi Pisandra, Hipoloha, ratnika smjelog,
Sinove hrabrenoga Antimaha, - najviše on je
Branio, da se plavom Menelaju Helena ne da,
125 Jer zlata primi on od Aleksandra, darove sjajne, -
Njegova obadva sina tad uhvati kralj Agamemnon;
Oba u istim bjehu u kolima, zajedno konje
Držahu brze; tad sjajne iz ruku im ispadnu uzde;
Poplaše im se konji, a Atrid na njih poleti
130 Ko lav, te oni se pred njim na koljena u kolma sviju:
"Daruj nam život, sine o Atrejev, dostojnu primi
Ucjenu; zakladi mnogi u oca Antimaha leže,
Zlato leži i srebro i dobro kovano gvožđe.
Golemu ucjenu otac darlvo bi od toga tebi,
135 Kad bi nas čuo žive kod ahejskih brzijeh lađa."
Tako plačući oni progovore r'ječima milim
Kralju, al' nemilu oni od njega besjedu čuju:
"Ako ste doista vas dva Antimaha hrabroga sini,
Koji u v'jeću nekad u trojanskom pućaše ljude,
140 Neka Menelaja smaknu i ne puste natrag Ahejcem
(Kad je s Odisejem on bogolikim došo ko glasnik),
Sramotno nedjelo oca obojica platite sada!"
Reče i na zemlju sruši Pisandra iz njegovih kola
Kopljem ga u prsi udriv, te na zemlju padne natraške.
145 Uto izleti Hipoloh, al' onaj ga ubi na zemlji
Ruke mu odrezav mačem i glavu mu odsjekav s vrata,
Onda je hiti, ko valjak po vojsci nek se kotrlja.
Zatim ostavi njih, pa jurne, gdje su se čete
Najviše mele, Ahejci polete s njim nazuvčari;
150 Pješci ubijaše pješce, kad od nužde bježati staše,
Konjici konjike druge - ispod njih se prašina digne
9

9 151. "konjici konjike", vidi st. 51-52.

170