Page 96 - William Engdahl - Stoljeće Rata

F. William Engdahl: Stoljeće rata

Godine 1927. Britanija i oslabljena Francuska pristale su pripustiti
Amerikance na Srednji istok i u tom su smislu revidirale svoje tajne
sporazume iz vremena rata. Povučena je crvena crta od Dardanela preko
Palestine do Jemena, pa opet natrag prema gore kroz Perzijski zaljev, koja
je obuhvaćala Tursku, Siriju, Libanon, Saudijsku Arabiju, Jordan, Irak i
Kuvajt. Unutar te crte, naftni su moćnici triju zemalja razradili željeznu
podjelu teritorija, koja je uglavnom održana do dana današnjega. U Iraku:
kompanije Anglo-Persian, Royal Dutch Shell i francuska Compagnie
Francaise des Petroles, kojoj je ranije “dan” udio Deutsche Banke u
kompaniji Turkish Petroleum Gesellschaft iz 1914., zajedno s grupacijom
Rockefeller, dobile su “koncesije” od Iraka za isključivu eksploataciju
iračke nafte na rok od 75 godina. Kuvajt je dan kompaniji Anglo-Persian i
kompaniji Gulf Oil, koja je pripadala američkoj obitelji Mellon. 10
Do 1932. godine svih je sedam velikih kompanija u anglo-američkoj
sferi - Esso (Standard of N. J.), Mobil (Standard of N. Y.), Gulf Oil, Texaco,
Standard of California (Chevron), kao i Royal Dutch Shell i Anglo-Persian
Oil Co. (British Petroleum) - pripadalo kartelu iz Achnacarrvja.
Kartel je potom osmislio strategiju svojega odnosa prema kompanijama
koje nisu u kartelu, takozvanim “autsajderima”. Prema uslovima njihova
dogovora “podrazumijeva se da je poželjno pretvoriti nekontrolirane
nečlanove u kontrolirane članove; u skladu s tim, kupnja od strane
“članica” (tj. kompanija koje pripadaju kartelu iz Achnacarrvja - napomena
izdavača) onih koji su izvan “članstva” mora se preporučiti kao doprinos
poboljšanju stabilnosti tržišta.” Kartel je također bio pripravan obračunati
se i s onim autsajderima koji su bili manje poslušni, kao što ćemo uskoro
vidjeti.11
U nafti su se definitivno učvrstile tetive anglo-američkih “posebnih
odnosa”. Put je bio čist za velike nove pothvate.

Deterdingov, Montagu Normanov i Schachtov
“projekt Hitler”

Nestabilni je međunarodni monetarni poredak, koji su nakon
Versaillesa londonski i njujorški bankari nametnuli poraženoj Centralnoj
Europi, doživio 1929. godine nagli, iako predvidiv, kraj. Montagu
Norman, u to vrijeme najutjecajniji svjetski središnji bankar, guverner

96