Page 521 - Albert Pike - Moral i Dogma

sve delove i podele prirode, dajući prvom izvor stabilnosti, a drugom onu različitost i mobilnost. Nebo je
zemlji, kaže on, isto što i muškarac ženi. Kretanje neba je to što kroz svoju revoluciju daje semenu
podsticaj i moć, čije emanacije, primljene na zemlju, nju čine plodnom i uzrokuju da se stvaraju životinje
i biljke svake vrste.

Filo kaže da je Mojsije shvatio ovu doktrinu o dva uzroka, aktivnog i pasivnog, ali je učinio da prvi bude
u Umu ili Inteligenciji koja je van materije.

Drevni astrolozi su podelili dvanaest znakova Zodijaka na po šest muških i šest ženskih i pripisali im po
šest muških i ženskih Velikih Bogova. Nebo i Zemlja, ili Ouranos i Ghe, bili su među najdrevnijim
narodima prva i najdrevnija Božanstva. To nalazimo i u feničanskoj istoriji Sanchoniathona i u grčkoj
Genealogiji Bogova koju je napravio Hesiod. Gde god da se oni žene, njihovim spajanjem nastaju
naredni Bogovi. Na početku, kaže Apollodorus, Ouranos ili Nebo, bioje Gospod celog Univerzuma: onje
uzeo za ženu Ghe ili zemlju, i imao s njom mnogo dece. Oni su bili prvi Bogovi Cretansa i pod drugim
imenima, Armejaca, što saznajemo od Berosusa i od Panchaia, s jednog ostrva južno od Arabije, kako je
preneo Euhemerus. Orfeus je načinio Božanstvo, ili Veliku Celinu, muško i žensko, jer, kaže on, ona ne

može da stvori ništa sve dok se ne sjedine stvarajuće sile oba pola. On je Nebo nazivao Pangenetor,
Ocem svih stvari, najdrevnijim Bićem, početkom i krajem svega, koji sadrži u Sebi nepromenljivu i
neiscrpnu silu Potrebe.

Ista ideja nastala je na surovom Severu Evrope. Skiti su načinili zemlju da bude žena Jupiteru, a Germani
su je obožavali pod imenom Herta. Kelti su obožavali Nebo i Zemlju i govorili su da bi bez prvog druga
bila sterilna i da je njihov brak stvorio sve stvari. Skandinavci su uvažavali Bora ili Nebo i dali su
Furturu, njegovom sinu, Zemlju za ženu. Olaus Rudbeck dodaje da su njihovi preci bili ubeđeni da je
26
Nebo ušlo u rođački brak sa Zemljom i sjedinjavanjem njegovih sila s njenima, stvorene su životinje i
biljke. Taj brak između Neba i Zemlje dao je Azesa, Duha čuvenog u teologiji Severa. U teologiji
Frigijaca i Lidijanaca (stanovnici Kraljevstva u Anadoliji), Asn je bio rođen u bra-ku Vrhovnog Boga sa
Zemljom i Firmucus nas obaveštava da su Frigijci pripisali Zemlji nadmoćnost nad ostalim elementima, i
nju su smatrali Velikom Majkom svih stvari.

Virgilije peva oplođenju radosne zemlje od Etera, njenog supruga, koji se spušta niz njene grudi
oplođujući je kišom. Columella peva o ljubavi Prirode i njenom braku s Nebom i godišnjem začeću u
prolećno doba. On opisuje Duh Života, dušu koja oživljava svet, zapaljenu Ljubavnom strašću, sjedinjenu
s Prirodom i koja je i sama deo Prirode i puni svoje grudi novim stvaranjima. Ovo sjedi-njavanje
Univerzuma sa sobom, ovu obostranu akciju dva pola on naziva velikom Tajnom Prirode, Misterijom
Sjedinjavanja Neba i Zemlje, zamišljenom u Svetim Misterijama Atisa i Bakoa.

Varo nam kaže da su velika Božanstva, obožavana na Samotraki, bila Nebo i Zemlja i smatrana su za Prvi
Uzrok ili Prvobitnog Boga, da kao muški i ženski predstavnik, jedan drugom prenosi odnos koji Duša i
Princip Kretanja nose telu ili materiji koja ih prima. To su bili i bogovi koji su obožavani u Misterijama
na Islandu, kao što su bili i u orgijama u Fenikiji.

Svuda je sveto telo Prirode bilo prekriveno velom alegorija koje su ga skrivale od profanih i bilo je
omogućeno da ga vide samo mudraci koji su smatrali da je vredno da ono bude objekt
njihovog izučavanja i istraživanja. Ona je pokazala sebe onima koji su je zaista voleli, njen duh i istinu, i
ona je bila nedostupna ravnodušnima, nemarnim za greške i neznalicama. Mudraci Grčke, kaže
Pausanias nikada nisu pisali drugačije nego na enigmatski način, nikad uobičajeno i direktno. Priroda,

kaže Sallust Filosof, treba da bude opevana samo najeziku koji oponaša tajnost njenih procesa i