Page 133 - Dr.robert Mendelson - Prevare-moderne-medicine - Ispovest Medicinskog Jeretika
P. 133

pogrešna jer je njihovo dejstvo na korisnika negativno. Da su
            doktori odbili da rade sa vrlo štetnim metodama kao što su pilula
            i spirala, ili da su pri tom govorili ženama o pravim opasnostima
            upotrebe čime bi im omogućili mogućnost informisanog izbora,
            bilo bi vrlo malo problema. Ali doktori nikada ne prepuštaju izbor
            pacijentima da li da izaberu procedure ili ne na osnovu vaganja
            koliki je biološki rizik kojim žena želi da dovede svoj život u opas-
            nost. Oni jednostavno ignorišu biologiju, ignorišu činjenicu da
            određena procedura može da donese više štete nego koristi. To-
            liko je duboka njihova posvećenost ovakvom neznanju, da je
            jedino prihvatljivo objašnjenje za to da se Crkvi Moderne Medi-
            cine lojalno služi upravo tim procedurama.
               Kada sam ja studirao medicinu u kasnim četrdesetim i ranim
            pedesetim godinama, mislio sam da medicinu najviše zanima
            isključivo spasavanje i produžetak života. Gotovo da ne mogu da
            se prisetim nijednog razgovora na temu “kvalitetnog umiranja”.
            Naučio sam da odbijam smrt kada se suočim sa njom, tako što
            održavam nadu. Negiranje je danas loša reč, uprkos činjenici da
            je veliki broj naučnih radova dokazao kako pacijenti koji odbijaju
            da prihvate ozbiljnu bolest, boreći se sa njom, duže žive od paci-
            jenata koji se pomire sa sudbinom i “prihvate” je. U Britanskom
            medicinskom žurnalu (22. novembar 1975.) pojavila se ova pi -
            kan terija: “Dokazi na osnovu istraživanja sigurno idu u prilog gle -
            dištu da psihološki faktori igraju ulogu u dužini preživljavanja.
            Vajsmen i Vorden su nedavno poredili pacijente obolele od raka
            koji su živeli duže nego što statistika predviđa, sa onima koji su
            živeli kraće od predviđenog. Oni su pronašli da je motivacija za
            životom, izražena kroz “povećano odbijanje” kako bolest napre-
            duje, kao i pozitivan odnos prema lečenju, povezana sa dužim
            preživljavanjem. Obrnuto, pacijenti koji su pokazivali želju za
            smrću ili bili spremni da prihvate smrt, umirali su pre vremena.
            Slično tome, nekoliko studija sugeriše da pacijenti sa koronar -
            nom trombozom, koji su skloni depresiji ili su posle infarkta pali
            u depresiju, imaju manje šanse da prežive od onih koji nisu tako

            132
   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138