autor tekst 003 ›››

 

 

Radoje Cerović

O DEPRESIJI, SAMOUBISTVIMA...

Bensedin i xanax k'o burek i jogurt

Učesnici diskusije misle da se ljekovi piju u velikim količinama jer “smo mentalitetski skloni da idemo linijom manjeg otpora”

Crna Gora je prema potrošnji sedativa makar šest puta iznad prosjeka Evropske unije; stepen samoubistava Crnu Goru svrstava u top 10 zemalja na svijetu, odnosno na drugo mjesto u Evropi, što bi trebalo da bude dovoljno da alarmira državne institucije, smatra Radoje Cerović, psiholog, magistar kliničke hipnoze i ekspert za komunikacije.

Cerović je protekle sedmice sa naloga @cgtvituje vodio diskusiju tokom koje je raspravljano da li je Crna Gora depresivna i zašto, šta može da se uradi u vezi sa velikom potrošnjom sedativa, šta su razlozi depresije u zemlji...

 Učesnici u diskusiji su na pitanje Cerovića o psihološkoj i emocionalnoj situaciji u Crnoj Gori kazali da je situacija uglavnom loša i da “više vode pijemo zbog ljekova nego što nam se pije”, te da se bensedin i xanax piju kao burek i jogurt jer je ljude sramota da idu kod psihoterapeuta, pa uzimaju tablete na svoju ruku. Dodatno, smatraju učesnici diskusije, ljekovi se piju u tim količinama jer “smo mentalitetski skloni da idemo linijom manjeg otpora, u svemu”.

Cerović je kazao da ne postoji istraživanje putem kojeg bi se decidno moglo tvrditi bilo šta, ali postoji niz izuzetno zabrinjavajućih indicija. On je pozvao Ministarstvo zdravlja da hitno oformi radnu grupu koja bi istražila fenomen depresije i poremećaja raspoloženja građana Crne Gore.

 Druga ozbiljna indicija je stepen samoubistava - u prošloj godini u Crnoj Gori se desilo oko 22 samoubistva na 100.000 stanovnika, što bi Crnu Goru svrstalo negdje oko šestog ili sedmog mjesta na svijetu i nesumnjivo drugog u Evropi, kaže Cerović.

“Ako su ovo tačni podaci onda smo iznad Japana (u kojem je samoubistvo tradicionalno čin časti i ne mora biti povezana sa depresijom koja je relativno malo zastupljena u toj zemlji), ali i iznad zemalja koje su u ratu već godinama ili se bore sa ekstremnim ekonomskim situacijama. Možemo samo da se 'nadamo da u nekoj od zemalja trećeg svijeta za koje nijesu dostupne relevantne statistike, leži neka nacija koja nas u ovoj tužnoj ljestvici može nadmašiti i spustiti nešto niže na rang listi”, dodaje on.

Prema riječima Cerovića, ekonomsku situaciju ne bi trebalo povezivati sa depresijom.

Autori navode npr. Iran kao jedan od primjera zemlje u kojoj postoji negativan odnos prema sreći, pozitivnim emocijama i hedonističkim iskustvima. Pri tom argumentuju kako u toj zemlji ljudi često vjeruju da se ne valja smijati, jer ćete to platiti (plakanjem) naknadno, da ne treba biti ponosan na sopstvena dostignuća i njima se dičiti u društvu, jer će vas snaći kazna 'urokljivih očiju'..

Govoreći o mentalitetu kao uzroku depresije crnogorskih građana, Cerović je rekao da je on kao objašnjenje jedna nejasna kategorija, te da je možda 'bolje govoriti o kulturi nacije (kao skupu implicitinih i eksplicitnih sistema vrijednosti i ubjeđenja koja su većinski raširena u nekoj naciji)'. “Neka istraživanja (kojima Crna Gora nije pokrivena, npr. Joshanloo i Weijers) se bave npr. pojmom 'odnosa prema pozitivnim emocijama'. Autori navode npr. Iran kao jedan od primjera zemlje u kojoj postoji negativan odnos prema sreći, pozitivnim emocijama i hedonističkim iskustvima. Pri tom argumentuju kako u toj zemlji ljudi često vjeruju da se ne valja smijati, jer ćete to platiti (plakanjem) naknadno, da ne treba biti ponosan na sopstvena dostignuća i njima se dičiti u društvu, jer će vas snaći kazna 'urokljivih očiju'... Moguće da smo porijeklom Persijanci (Iranci), ne znam šta vi mislite? Nesumnjivo je da ubjeđenja zahvaljujući kojima ljudi bježe od 'pozitivnih iskustava/emocija', smatrajući ih nelegitimnim i opasnim, ne može samo po sebi da dovede do kolektivne depresije, ali može da uspostavi opšti disbalans u korist negativnih osjećanja koji i te kako pogoduje razvoju depresivnih i anksioznih stanja”, objašnjava on.

Cerović kao interesantna navodi i istraživanja po kojima zemlje u kojima su zastupljene neke genetske predispozicije za depresiju (poput 's' verzije gena 5-HTTLPR) u suštini imaju relativno nizak nivo tog poremećaja, što uglavnom pripisuju 'kolektivnoj' svijesti i neindividualističkom načinu razmišljanja. “Smatra se da je individualizam, usamljenost i osjećaj izolovanosti jedan od važnih faktora koji pogoduje razvoju poremećaja raspoloženja. S druge strane u Crnoj Gori imamo istraživanje UNDP-a koje pokazuje da prosječan Crnogorac, isključujući najužu porodicu, ima povjerenja u još oko dvije osobe! To je puno ispod prosjeka i regiona i EU”.

Cerović dodaje da mnogi drugi faktori koji su takođe zastupljeni u socijalnoj kulturi Crne Gore pogoduju onome što teoretičari poput Selgmana nazivaju 'naučenom bespomoćnošću'.

Mala društva nude veoma mali broj socijalnih hijerarhija u kojima se pojedinac može 'oprobati', a u Crnoj Gori se sve uglavnom svodi na pitanja fizičke snage i agresivnosti s jedne ili bogatstva/moći s druge strane

 “Na primjer, imamo niz ubjeđenja koja se odnose na nemogućnost uticanja na sopstvenu sudbinu (ništa ne zavisi od mene, krivi su roditelji, poslodavci, političari...). Da ne govorimo o velikoj opterećenosti socijalnim hijerarhijama i socijalnim statusom. Mala društva nude veoma mali broj socijalnih hijerarhija u kojima se pojedinac može 'oprobati', a u Crnoj Gori se sve uglavnom svodi na pitanja fizičke snage i agresivnosti s jedne ili bogatstva/moći s druge strane. Socijalne hijerarhije kod žena su opterećene nizom tradicionalističkih načina razmišljanja o ulozi žena u društvu, o njihovom pravu na izražavanje sopstvenog mišljenja, kao i o pravu na izražavanje seksualnosti, što sve dodatno komplikuje sliku. Dodajmo na to da nam je stepen altruizma i solidarnosti u 10 najgorih na svijetu (World Giving Index) i dobićemo kompletnu sliku. Sliku o usmjerenosti na sebe (na sopstveni bol i patnju), osjećaj beznadežnosti i isključenosti iz društva”, kazao je Cerović.

On će 15. maja u prostorijama Centra za demokratsku tranziciju održati predavanje na neku od tema koje su predložili učesnici diskusije.

“Crna Gora na Tviteru – uključi se u promjene” je projekat CDT i Kancelarije programa Ujedinjenjih nacija za razvoj (UNDP) u Crnoj Gori, koji ima za cilj osnaživanje društvenog aktivizma putem te mreže. Kroz projekat Crna Gora na Tviteru – uključi se u promjene i putem zvaničnog naloga @cgtvituje tokom šest mjeseci, tviteraši i šira javnost će imati priliku da upoznaju Crnu Goru na način kako je vide afirmisani stručnjaci iz različitih oblasti. Svakih sedam dana sa zvaničnog naloga @cgtvituje tvituje drugi učesnik u projektu, koji će javnosti saopštavati svoje stavove iz oblasti koju poznaje.

Do 9. maja će tvitovati novinar Darko Ivanović. Njegove objave mogu se pratiti na hashtagu #medijicg.

Ne prilaze ženama jer se boje odbijanja

Muškarci u Crnoj Gori imaju najmanji nivo inicijative u regionu, kaže Cerović.

“Nekomunikativnost između polova je nešto što bi bilo takođe vrijedno istraživanja. Sa neke lične tačke gledišta, a vjerujem da većina onih koji su proveli određeno vrijeme u inostranstvu dijeli takvo mišljenje, rekao bih da je inicijativa od strane muškaraca veoma mala, da je sve skopčano sa strahom/aksioznošću od neuspjeha i odbijanja... Ženama je s druge strane kulturno zabranjena inicijativa, to je skopčano sa tradicionalnim vrijednostima. Ljepota poroka, Živka Nikolića je i dalje aktuelna metafora našeg društva”, rekao je on.

Promjene u tom domenu, prema njegovim riječima, “zahtijevaju duboke zahvate u strukturi kulturnih normi”.

Frustrirani hejteri i trač majstori

Sudeći prema komentarima na portalima, društvenim mrežama, nemali je broj onih koji su skloniji kritici svega što drugi čine, nego da sami pokrenu neku akciju i pokušaju da donesu neku promjenu. Odakle toliko “hejta” (to hate, engl. “mrzjeti”)?

“Depresija se definiše i kao "naučena bespomoćnost” što se direktno pretače u frustraciju, osjećaj zapostavljenosti, povrijeđenosti. Kod muškaraca (pogotovu u našoj kulturi) to se pretvara u ljutnju i agresivnost, bijes. Hejt nije ništa drugo nego posljedica te bespomoćnosti, osjećaja da je nemoguće promijeniti i uticati na stvari. Hejt paradoksalno ništa ne doprinosi promjenama u društvu, ogorčenost nije releventan zamajac društvenih promjena. Pravo na hejt koje se kod nas doživljava kao neka vrsta osnovnog ljudskog prava, u suštini stvara samo još hejta.

Slično je i sa ogovaranjem i agresivnim tračarenjem. Svi su pod nekom vrstom zlonamjerne prismotre i kritike, što samo doprinosi bjesomučnoj potrebi za prilagođavanjem (konformacijom) postojećem i većinskom mišljenju u šablonu. Sigurno ne razvija ni nezavisnost, ni kreativnost ni socijalnu angažovanost osim na većinski prihaćenim i izanđalim, šablonskim inicijativama”.

“Konzervativna društva, uključujući naše, nijesu baš poznata po želji za promjenama, pogotovu tako dubokih sistema ubjeđenja”.

Ne plaše se toliko homoseksualaca koliko od promjena

Crnogorci su previše opterećeni pitanjem LGBT osoba, smatraju učesnici diskusije. Cerović kaže da je razlog tome “strah od bilo kakve promjene”.

“To nije toliko fobija od homoseksualaca koliko je fobija od opštih društvenih promjena, od napuštanja tradicionalnih vrijednosti koje se smatraju kao bogom dane, fobija od seksualnosti uopšte i nemogućnost otvorene komunikacije na tu temu. 'Neka oni rade šta hoće, samo neka sjede kući' kao dominantno mišljenje anti gay pride većine u stvari odražava strah od neophodnosti sagledavanja i komunikacije o seksualnosti uopšte, strah da se ne naruši patrijarhalni kult muškarca-ratnika i strah od sagledavanja nekih sopstvenih poriva i želja, koje su socijalno neprihvatljive... Davno je Adorno u SAD govorio o prototipu klerodesničarskih osoba kroz pojam 'autoritarne ličnosti'. Ko želi da pogleda koje su karakteristike tih osoba, prepoznaće dobar dio rodbine, drugova i komšiluka...”.

Govoreći o seksualnosti uopšte i seks terapijama, Cerović je kazao da je u Crnoj Gori inače tabu na tu temu i dalje veoma izražen i pomaci djeluju vrlo površinski.

“Ne smijemo zaboraviti da je većina neorganskih i nemedicinskih seksualnih poteškoća u stvari vezana sa anksioznošću, dakle opet sa poremećajima raspoloženja. Opet nemamo dobrih podataka, zasnivamo se na iskustvima onih do kojih dolaze slučajevi sa seksualnim poteškoćama, poput urologa i ginekologa”, rekao je on, dodajući da u Crnoj Gori ne postoji ponuda seksualnih terapija, koje predstavljaju jedno relativno samostalno polje u psihoterapiji.

izvor: vijesti.me ›››

 

 

autor tekst 002 ›››

 

 

Radoje Cerović

 

Crnogorski građani su komplikovani komunikatori

Građani Crne Gore "opterećeni" su socijalnim hijerarhijama i socijalnim statusima. Postoji i određeni procenat onih koji imaju "sindrom vojvode Draška" i koji ne samo da se ne uklope u bilo kakvu različitu kulturu i njena pravila, već je sa ogromnom dozom agresivnosti i na bazi sopstvenih vrijednosnih parmetara srozaju na nivo mizernog, smatra komunikolog i psiholog Radoje Cerović.  Ipak, komunikacija je vještina koja se može unaprijediti i njenu okosnicu predstavljaju emocije, odnosno upravljanje njima, u psihologiji poznato kao "emocionalna modulacija".

Rekao bih da građani naše države spadaju u komplikovane komunikatore, ako govorimo o prosječnom stanovniku ovog podneblja. Radi se o suviše velikom stepenu uopštavanja, ali kroz kontakte sa stranim poslodvacima i menadžerima često sam slušao o činjenici da je našim ljudima veoma teško bilo šta sugerisati ili napomenuti. Veoma brzo zaključe da se radi o ličnom progonu i maltretiranju ili mobingu, ne smatraju da neko želi izmjenu npr. nekog pasusa u tekstu, već se uglavnom sve doživljava kao poniženje i atak na ličnost, objašnjava komunikolog i psiholog Radoje Cerović u intervjuu za Portal Analitika.

 Cerović takođe navodi da u Crnoj Gori, u komunikaciji, postoje paranoični elementi kao nepovjerenje, spremnost na kritiku i očekivanje kritike, hipertrofija nekih negativnih emocionalnih stanja poput ljutnje i agresivnosti, što naročito karakteriše muškarce, te tuge i depresivnosti koja je karakteristična za žene.

 - Postoji i veliki socijalni i kulturni pritisak da se živi i misli u skladu sa nekim restriktivnim normama dijelom iz domena tradicionalnih kulturnih šablona. Naime, veoma se malo cijeni originalnosti i različitost u nastupu, svako otvoreno izražavanje nekih emocija koje se smatraju kulturno neprihvatljivim - smatra sagovornik Portala Analitika.

Prema mišljenjuCerovića praktično 90 odsto izvora stresa u našim životima su na direktan ili indirektan način povezani sa komunikacijom, od nje zavisi i kvalitet života, a time i zdravlje, uspjeh u poslu i karijeri i slično.

Iako komunikacija predstavlja kompleksno polje sagovornik Portala Analitika tvrdi da se komunikacija može unaprijediti i vježbati, te da okosnicu ljudske komunikacije predstavljaju emocije, odnosno način upravljanja njima.

ANALITIKA: Kako biste ocijenili svakodnevnu komunikaciju u Crnoj Gori?

CEROVIĆ: Veoma je teško dati neku opštu ocjenu, ali sam više puta ukazivao na neke elemente koji djeluju kao specifičnost crnogorske komunikacijske i psihološke matrice. Prije svega tu su paranoični elementi kao nepovjerenje, spremnost na kritiku i očekivanje kritike, hipertrofija nekih negativnih emocionalnih stanja poput ljutnje/agresivnosti (pogotovu kod muškaraca) i tuge/depresivnosti (kod žena), nekomunikativnost između polova.

Postoji i veliki socijalni i kulturni pritisak da se živi i misli u skladu sa nekim restriktivnim normama dijelom iz domena tradicionalnih kulturnih šablona. Naime, veoma se malo cijeni originalnosti i različitost u nastupu, svako otvoreno izražavanje nekih emocija koje se smatraju kulturno neprihvatljivim. Na primjer nije prihvatljivo iskazivanje sreće osim na vrlo umjeren način, ponos se smatra "smrtnim grijehom" i nailazi na veliku osudu, izražavanje seksualnosti je svedeno na neke šablonske forme. U tome ne podrazumijevam samo odnos prema LGBT fenomenu, već je i heteroseksualni poriv ograničen (pogotovu kod žena) nekim šablonskim načinima. Tačno se "zna" kako i i kojim rečenicama se o tome može govoriti.

Tu je i velika "opterećenost" socijalnim hijerarhijama i važnost socijalnog statusa, kao i stresna reakcija na svaki događaj koji narušava ili makar prijeti da naruši dostignuti socijalni status, ambivalentnost (obožavanje i mržnja) prema onima koji su na toj ljestvici iznad nas i slično.

Sve u svemu to se uklapa u jednu zabrinjavajuću pretpostavku da je Crna Gora jedna od država sa najvišim nivoom depresije i anksioznosti, odnosno tzv. poremećaja raspoloženja, u svijetu.

ANALITIKA: U kakve komunikatore spadaju građani naše države?

CEROVIĆ: Rekao bih komplikovane, ako govorimo o prosječnom stanovniku ovog podneblja. Opet se radi o suviše velikom stepenu uopštavanja, ali kroz kontakte sa stranim poslodvacima i menadžerima često sam slušao o činjenici da je našim ljudima veoma teško bilo šta sugerisati ili napomenuti. Veoma brzo zaključe da se radi o ličnom progonu i maltretiranju ili mobingu, ne smatraju da neko želi izmjenu npr. nekog pasusa u tekstu, već se uglavnom sve doživljava kao poniženje i atak na ličnost.

Sklon sam da vjerujem da se radi o kulturnim matricama, a ne o nekoj vrsti genetskog koda ili "nacionalnog temperamenta". Suviše je primjera u kojima naši ljudi postižu superiorne poslovne i komunikacijske rezultate u drugim ambijentima, u inostranstvu. Naravno tu je i određeni procenat onih koji imaju "sindrom vojvodeDraška" (iz Gorskog Vijenca) i koji ne samo da se ne uklope u bilo kakvu različitu kulturu i njena pravila, već je sa ogromnom dozom agresivnosti i na bazi sopstvenih vrijednosnih parametara srozaju na nivo mizernog. To su one čuvene rečenice u kojima se stari evropski  narodi i njihove kulture i običaji nadmeno kvalifikuju kao "nesojski", jer pobogu u kafani plaća svako za sebe, ili ne znaju se obući, ili voze loše automobile, čekaju red "ka' ovce" i tome slično. Implicitno priznavanje sopstvenog dubokog osjećaja inferiornosti.

ANALITIKA: Koje vještine bi trebalo da krase dobre komunikatore i kako se komunikacija može naučiti i vježbati?

CEROVIĆ: To je jedna veoma kompleksna materija, ali bih volio da se ovdje koncentrišem na samo jedan od aspekata, za koji istraživanja u poslednje vrijeme pokazuju sve više interesovanja, te za koji postoje ozbiljni dokazi da predstavlja okosnicu ljudske komunikacije. To su emocije, odnosno način upravljanja njima ili kako mi kažemo u teoriji komunikacije "emocionalna modulacija" ili "emocionalna inteligencija". Rad na emocionalnoj modulaciji nije standardizovan u psihologiji, postoje razni načini i pristupi.

Mi smo u Crnoj Gori pokrenuli jednu inicijativu koja se zove "Lifetraining" i koja se zasniva na nekim od najnovijih saznanja i dostignuća u domenu neuronauka. Radi se o treningu koji kombinuje teorijske i praktične elemente iz domena tzv. pozitivne psihologije Martina Seligmana, elemente iz Mindfulness based stress reduction programa – Džon Kabat Cina, neurolingvističkog programiranja –Ričarda Bandlera i Džona Grindera sa osnovnom teorijskom matricom Daniela Golemana, autora pojma "emocionalna inteligencija".

ANALITIKA: Kako komunikacija utiče na naše živote?

CEROVIĆ: Dovoljno je reći da u današnjim uslovima praktično 90 odsto izvora stresa mogu biti na direktan ili indirektan način povezani sa komunikacijom. Kvalitet života, a time i zdravlje, uspjeh u poslu i karijeri, i slično, je dramatično povezan sa našom komunikacijom odnosno emocionalnom modulacijom. Praktično da ne postoji aspekt našeg života u kojem komunikacija ne igra centralnu ulogu. Dovoljno je razmisliti o ljubavnim, prijateljskim, bračnim i porodičnim relacijama i shvatiti koji procenat našeg postojanja na ovom svijetu zavisi od komunikacije. Nekada smo na primjer mislili da je tzv. kognitivna inteligencija (QI, koeficijent inteligencije) nešto što može napaviti razliku između osobe koja pretrpi neuspjeh u poslovnom svijetu i one koja je ekstremno uspješna na tom polju. Istraživanja pokazuju da je "težina" tj. važnost tog aspekta višestruko manja od uticaja komunikacije i emocionalnih procesa.

ANALITIKA: Da li je, i ako jeste, komunikacija "važnija" za neke djelatnosti?

CEROVIĆ: Nema sumnje da postoje poslovna polja koja su komunikacijski veoma zahtjevna. Novinarstvo, politika, odnosi s javnošću, su neki od primjera. Ali i prodaja, komercijano pregovaranje i naravno svaka forma liderske ili menadžerske odgovornosti postavljaju velike komunikacijske izazove pred osobu. Ali čak i kada se bavite nekim poslovima koji djeluju kao udaljeni od međuljudske komunikacije, npr. programeri ili računovođe, u suštini uvijek imate klijente, saradnike, snabdjevače ili nadređene s kojima je dobra komunikacija od ključnog značaja. Profesije koje zahtijevaju brz ritam usavršavanja i ažuriranja znanja, npr. sve informatičke profesije, zahtijevaju veoma širok socijalni krug i dobru cirkulaciju informacija.

ANALITIKA: Radite kao konsultant za mnoge firme, ne samo kod nas već i u Italiji. Da li firme i institucije u Crnoj Gori ulažu u svoje zaposlene i poboljšanje komunikacije?

CEROVIĆ: Rekao bih da postoji pozitivan trend, ali da je situacija u domenu konsaltinga i dalje nezavidna. Premali broj srednjih i velikih firmi, kriza, nedostatak menadžerske svijesti i mala spremnost na promjene su neki od elemenata koji negativno utiču. Mislim da bi bilo neophodno valorizovati period pridruživanja EU kako bi se pospješili procesi vezani za cirkulaciju znanja u biznisu, kroz bolje i strateški usmjerenije korišćenje EU fondova.

ANALITIKA: Završili ste master u oblasti NLP-a. Možete li ukratko objasniti pojam NLP-a?

CEROVIĆ: Radi se o oblasti koja je proistekla iz kliničke hipnoze Miltona Eriksona, ali se naknadno proširila na sve oblasti i fenomene ljudske komunikacije. Nastala je ne toliko na bazi teorija i naučnih pretpostavki koliko na bazi posmatranja pojedinaca koji se smatraju izvrsnim komunikatorima. Njihovi pristupi i načini postavljanja i komuniciranja postali su tzv. "patterns" ili šeme NLP-a.

Praktično da ne postoji vrsta komunikacijskog zadatka za koji se NLP nije pokazala kao veoma djelotvorna i uspješna. Od prodaje automobila do rukovođenja velikim državama ili firmama, NLP konsultanti su dali veliki doprinos. Naravno nisu izostale ni polemike oko nekih etičkih aspekata. Ono što je važno napomenuti je da je NLP ispočetka bio označen kao nenaučna disciplina, dok se danas u neuronaukama jedan po jedan od postulata iz te oblasti jasno i nedvosmisleno naučno potvrđuje.

24. maj 2014.

Kristina Ćetković

izvor: portalanalitika.me ›››

 

 

autor tekst 001 ›››

 

 

Radoje Cerović

 

Narod voli namrštene vođe

Kada su kamere upaljene, većina crnogorskih političara uglavnom drži epske govore i rijetko “izlazi iz odijela”. Marketing konsultant Radoje Cerović smatra da se u tradicionalnom društvu poput crnogorskog, drugačiji nastupi ne isplate. On pojašnjava da se liderski status u CG vijekovima povezivao sa namrštenim i surovim monarsima, ističući da su to pojačale decenije komunizma i brkatih vođa u sivim odijelima.

Tradicija se nastavila i u ratnim godinama kada su političari svakodnevno donosili istorijske odluke.

 “Sve to je rezultiralo podsvjesnom idejom o političaru kao osobi koja pripada nekoj eliti do koje obični smrtnici i ne bi trebalo da imaju pristup, čovjeku kojem prethode obezbjeđenja i crne limuzine. Pitanje je da li je prosječni glasač spreman na drugačije političare i jesu li političari spremni da naprave takav korak”, smatra on.

 Koliko domaći političari u javnim nastupima drže do nivoa, najbolje se vidi tokom predizbornih kampanja. Mada su rukovanje i zagrljaji biračkog tijela folklor predizbornih kampanja, još se nije desilo da političar sa glasačima popije kafu ili odigra partiju šaha. Umjesto toga, mnogi od njih čak i u oronule sale mjesnih zajednica ulaze uz glasnu muziku, mašući rukama kao NBA zvijezde. 

izvor: vijesti.me ›››