_002.jpg)
Talasna genetika
Pjotr Garjajev, doktor biologije,
akademik Medicinsko-tehničke akademije Rusije, veći dio svog
naučnog rada radio je u ruskim akademskim institutima, dok
nije otišao u Kanadu, u Toronto na poziv kanadskih kolega.
Garajev: "Ispostavilo se da je
naš molekul DNK antena, ne samo DNK nego i proteini. Jer oni
sadrže atome metala, koji su neka vrsta antena koje su
usmjerene ka Kosmosu, i primaju neke upravljačke kosmičke
informacije. Kada sam uklonio molekul DNK iz spektrometra i
laserskim zrakom osvijetlio prazan prostor, taj prazan
prostor se ponašao kao da tamo postoji molekul DNK. Molekul
DNK u vodenom rastvoru, ima kontinuiran zvuk, on emituje
neki zvuk. On proizvodi složenu melodiju sa muzičkim
izrazima koji se ponavljaju. Melodija lijepo zvuči,
interesantna je, to je sam po sebi veoma zanimljiv fenomen.
Šta sam čuo kada sam ga ozračio sa ultrazvukom, kao što je
ultrazvučni aparat? Umjesto složene melodije, ostala je samo
jedna usmnjena nota."
Genetičari vjeruju da je razvoj
od momenta začeća svakog živog bića, uključujući i čoveka,
programiran informacijom koja je zapisana u hromozomima.
Vjeruje se da je veći dio informacije uskladišten negdje.
Naime, da postoji zapisana cijela informacija. Po kojem
strogom redosledu treba sintetisati proteine, kao gradivni
materijal za organe, da bi se zatim skupljali u tim
organima. Pri tome, svaki od njih mora biti strogo na svom
mjestu, i u uzajamnom dejstvu sa drugim organima da bi se
stvorio jedinstven organizam. Ostaje samo da se divimo i
odamo dužnu počast prirodi: Kako je tako ogromnu količinu
informacija uspjela da stavi u jedro ćelije, koje je teško
vidjeti čak i mikroskopom? Kako je to moguće?
Po akademiku Pjotru Garjajevu to
je moguće na samo jedan način: zapis informacija vrši se na
talasnom nivou, elektromagnetnim i zvučnim emisijama.
Garjajev je sproveo eksperiment koji je zatim sproveden u
mnogim laboratorijama, sprovodi se praktično i danas, sa
istim rezultatima.
Garajev: "Postoji jednostavni
eksperiment, sa ikrom žaba, ako je stavite u komoru od
nikla(80%) i čelika, tj. ćelika je zaštićena sa tim metalom,
tu su stvoreni svi uslovi za normalan razvoj ćelije sa
jednim izuzetkom: a to je da je spoljašnje elektromagnetno
okruženje izuzetno smanjeno i deformisano. Tj. tu je
nenormalno elektromagnetno okruženje. Postoji samo
gravitaciono polje, ono ostaje nepromenjeno, a sve ostalo ne
može proći. I takvi embrioni, takva jaja pretvaraju se u
čudovišta. Znate li zašto? Spoljašnje elektromagnetno
okruženje, nam je apsolutno neophodno. Ono stvara svojevrsni
talasani metabolizam, talasnu regulaciju koja dolazi iz
Kosmosa."
Drugim riječima, u običnim
metalnim komorama iz jajašca se pojavljuju normalni
punoglavci, oni se zatim pretvaraju u žabe. U komori od
nikla i čelika izliježu se čudovišta, niko od njih i ne dođe
do stadijuma žabe. Tj. ideja talasne genetike je u tome da
genetski aparat stvara organizam pomoću zvučnih i
elektromagnetnih talasa različitog opsega, pri tome ih ne
prima samo spolja, nego ih i sam generiše.
Eksperimentalno je dokazano da
DNK generiše radio talase i laserske zrake koji grade
informacione holograme. To jest, ćelije embriona, primivši
talasnu informaciju, stvaraju neku vrstu crteža koji
pokazuje gdje i kako treba da rastu noge, oči, nos, itd. Ovo
je u potpunosti u skladu sa zakonom o očuvanju informacija,
koji je formulisan prije nekoliko godina.
Garjajev: "Stvar je u tome da
naš hromozomski aparat ne samo naš, nego i bilo kog
organizma je između ostalog, struktura koja emituje
svjetlost, svjetlost različitih talasnih dužina. Počinje od
plave, a završava sa crvenom. Ali, DNK ne emituje samo
svjetlost, nego lasersku svjetlost tj. koherentnu svjetlost.
Radio sam sa veoma velikim fizičarima, i mi smo prvi uspjeli
da dokažemo da DNK može da radi kao laser. To jest
jednostavno eksperimentalno, smo dokazali tzv.
superluminescenciju.
Postavlja se pitanje: Šta
će laser u DNK? Zašto DNK ima koherentnu svjetlost? Postoje
primjeri da bakterije svijetle. Ribe svijetle, alge
svijetle. Truleći panj takođe svijetli. Ali to nije
koherentna svjetlost. To je drugi proces svijetljenja.
A ovdje postoji posebna
svjetlost, laserska svjetlost. Ovo je upravo moment, koji je
izuzetno važan. Važan je zato što nas vraća nazad na
holografiju, jer laserska svjetlost može da čita strogo
definisanu informaciju sa strogo definisanih holograma. I on
ne čita naše hromozome kao registar slika kojih je
milijardu, nego po djelovima. Jer, ako se sve pročitaju
odjednom, nastaće zbrka. To je diferencijalno čitanje
informacija."
Naš organizam je moguće
predstaviti kao veliko ćelijsko društvo. Koje se sastoji od
stotine i stotine milijardi ćelija. Svaka od njih
razmjenjuje sa susjednim podatke o svom stanju. Kako se
upravlja takvim društvom? Najvjerovatnije nervnim sistemom.
Ali nervni procesi se prostiru veoma malom brzinom, 8-10
m/s. To nije dovoljno da ćelijsko društvo normalno
funkcioniše. Čak i brzina svjetlosti, nije dovoljna da bi
obišla stotine milijardi ćelija, i prenijela im sve
informacije. U tom slučaju, naš razvoj bi ostao na nivou
bakterije. Gdje nema potrebe da se prenosi informacija
između ćelija, jer je kod bakterije samo jedna čelija. U
našem organizmu informacije između svih ćelija treba da se
razmijene trenutno.
Na koji način se rešava problem
takve ultra brze komunikacije? Petar Garjajev i njegove
kolege su napravili prvo teorijski a zatim eksperimentalni
rad, koji ih je uputio na ideju da ćelijski kontinuum,
razmjenjuje informacije beskonačno velikom brzinom. Svoj rad
naučnici su zasnovali na svojstvu, koje je predvidio
Ajnštajn i njegovi učenici, Boris Podolsky, Nathan Rosen
1935. g. Oni su tada predvidjeli,da ako se dva fotona u
povezanom stanju razlete, i jedan od njih promijeni
parametre, na primjer, naleti na nešto, on nestaje, a
njegova informacija se trenutno prenosi na drugi foton.
Jedan foton postaje drugi.
Kasnije ovo kvantno svojstvo je
nazvano teleportacija. 1997. g. austrijski naučnici su
eksperimentalno dokazali da se foton može teleportovati. Tj.
trenutno prenositi sa jednog mjesta na drugo, uz očuvanje
informacije.
Garjajev: "Oni su veoma jasno
pokazali da se foton može da teleportuje, a naša DNK, naši
hromozomi rade na principu fotona. To znači da naše ćelije
komuniciraju jedna sa drugom sa beskonačnom brzinom. Koncept
vremena tamo ne postoji, informacija je trenutno poznata.
Tj. svi veoma složeni metabolički procesi u stotinama
milijardi naših ćelija, ćelije međusobno, saznaju odjednom,
trenutno. Zbog toga što ovu informaciju prenose fotoni. A
fotoni su povezani među sobom, nalaze se u stanju sprege. I
ovaj pojam sprege, je ključ da se objasni takva trenutna
komunikacija u našem organizmu. I to dovodi do potpuno
drugačijeg razumevanja osnove biologije, razumevanja
genetskog aparata, funkcionisanja živih sistema.
Da bi ćelije radile, da bi naš
organizam normalno funkcionisao, naša ćelijska jedra rade
kao biokompjuter. Paralelno s tim, postavlja se pitanje: A
čemu služi nervni sistem? On takođe prenosi informacije.
Ispostavilo se da uzima kako pretpostavljamo, pokušavamo da
dokažemo da on uzima veliki blok, kvantuje taj ogroman obim
informacija i onda ih prenosi u većim djelovima između
organa, ćelija i tkiva. Dakle, tu ne postoji nikakva
protivrečnost."
Zapravo, ova priča je počela
1953. g. kada su u jednom od kembridžskih pabova ušla dva
ozarena muškarca, i glasno rekli: " Upravo smo otkrili tajnu
života. ". Jedan od njih je bio engleski biofizičar i
genetičar - Frensis Krik, a drugi američki biohemičar -
Džejms Votson. Oni su otkrili višedimenzionalnu strukturu
DNK.
Jedan od pronalazača dvostruke
spirale DNK dobitnik Nobelove nagrade - Džejms Votson 1988.
godine javno je izjavio da je nauka veoma blizu otkrivanju
hemijske osnove nasleđivanja čovjeka.
Tri godine kasnije, SAD su
razvile relevantne istraživačke programe. Kasnije je nastala
"Međunarodna organizacija za proučavanje Ijudskog genoma".
Istraživanje pod okriljem ove organizacije je trajalo 12
godina i potrošili su po nezvaničnim podacima više od 3
milijarde dolara. Prvi rezultati dešifrovanja čovječijeg
genoma su zapanjili i same istraživače. Ispostavilo se da od
1.200.000.000 gena, koliko je prisutno u našem organizmu,
veliki broj gena je zajednički sa crvima. A svaki peti gen
je zajednički sa mikrobima. Više od toga, utvrđeno je da je
stvarni broj gena koji pripada samo čovjeku je tri puta
manji nego što se očekivalo samo 30 hiljada.
Ako se 100.000 gena čini
stručnjacima nedovoljno da se obezbedi raznovrsnost
čovječijeg organizma, šta reći o trećini toga. Tako je
dešifrovanje čovječijeg genoma postalo senzacija na polju
biologije i medicine, iako je bilo jasno da je napravljen
samo prvi korak i veliko je pitanje kakav će biti sledeći.
Garjajev: "Posle ovih sjajnih
rezultata, koji su praćeni otkrićem molekula DNK, dolazi do
zastoja to nije paradoksalno, naprotiv to je normalna
pojava, jer svako veće otkriće prije ili kasnije kao da sebe
iscrpi, i dolazi do zasićenja, a zatim nastaje zastoj.
Euforija prvih decenija oko DNK, što nije paradoksalno sa
jedne strane to je zakontost, završava sa prilično tužnim
stvarima, a te tužne stvari su povezane sa tim da ambiciozni
program Ijudskog genoma, koji je funkcionisao oko 10 godina,
i na kom su bila utrošena ogromna sredstva, desetine
milijardi dolara i naša zemlja je bila uključena u to,
završio se kako kažu: "Tresla se gora, rodio se miš.".
Svaki biosistem ima molekul DNK,
pa čak i najjednostavnije kvazi-žive strukture kao virusi.
Dakle, taj molekul DNK sadrži svega oko 35.000 gena. A pojam
"gen" kao da "zarđalim ekserima" udara u glavu biologa. Ako
se ranije pojam gena negirao, sada postoji takav aksiom,
dogma: Da je gen dio DNK odgovoran za sintezu proteina. I to
je sve."
Sada je 98-99% genoma apsolutno
neshvatljiv savremenim naučnicima. Ovih 98-99% naučnici sada
simpatično zovu " otpad DNK" (junk DNA), i ako ne znaju šta
taj pojam podrazumijeva.
Garjajev: "Sa time se
jednostavno ne otvaraju nijedna vrata. Biolozi ne mogu,
genetičari ne mogu da objasne funkciju najvećeg dijela DNK u
našim hromozomima i pogrdno ga nazivaju "otpad". U stvari,
glavna funkcija je vjerovatno tamo zaključana. Zašto?
Ponavljam program "Ijudskog genoma", je pokazao da čovječiji
genetski sistem ima oko 35.000 gena koji su gotovo
identični, na primjer sa genima: vilinskog konjića ili
gliste, ili svinje ili majmuna.
Odmah se postavlja pitanje u čemu
se razlikujemo od njih, po tom pitanju? Ako se genetski po
genima ne razlikujemo. Paradoks! Jednostavno glupost! I
biolozi, genetičari, tako stidljivo skreću pogled i nalaze
neke izgovore da su, ti geni u različitim kombinacijama. Kod
E. coli rade u jednoj kombinaciji, kod čovjeka u drugoj
kombinaciji, kod mušice u trećoj. Ali sve je to izgovor.
A istina je upravo, da su
proteini uglavnom enzimi. To je radni slijedni,
instrumentarij univerzalan za sve organizme. Za čovjeka,
životinju, biljaku, bakteriju ili viruse. Jedan isti niz
radnih instrumenata, koji obezbjeđuje metabolizam ili
razmjenu materije. Ali, tada treba objasniti zašto se mi
ipak genetski razlikujemo. Ipak, je naša nasledna
informacija kodirana u hromozomima, i nigdje drugdje.
I ovde nastaje paradoks, ćorsokak
i ovdje počinju loše stvari. Pošto biolozi vjeruju da je
jedini značajni genetski materijal - gen. Počeli su da
manipulišu sa tim genima, počeli su da ih guraju u razne
organizame. Počeli su da ih kombinuju. "Postoji koristan
enzim koji proizvodi korisne proteine. Evo na primjer
krompir, uništava ga koloradska, krompirova zlatica, nešto
se mora uraditi.""
I uradili su. Genetičari su
uveli u krompir gen. Ovaj gen kodira protein koji ubija
krompirovu zlaticu. Prinos krompira je bio veliki.
Krompirova zlatica ga više ne jede. Sada treba stvoriti
paradajiz koji ne truli, super slatku cveklu ili biljke koje
mogu da akumuliraju vitamin E, koji je neophodan za
čovječiji metabolizam. Genetičari razvijaju i dobijaju takve
transgene, koje priroda ne može ni da zamisli. Oni tvrde da
je gajenje transgenih usjeva povoljno, jer zahvaljujući
genetskim promjenama na ovim biljkama štetočine im ne mogu
ništa i nijesu potrebni pesticidi. Dakle, oni imaju veću
produktivnost i ne zahtijevaju dodatne troškove za
hemikalije, a bez njih bi čovječanstvu prijetila glad. Ali,
vratimo se krompiru.
Garjajev: ""Zeleni" su otkrili
da ako se sa tim krompirom nahrane miševi, kod njih se
postepeno razvija rak debelog crijeva. Otkud to odjednom!
Kada su svi genetičari tvrdili da je sve dobro, sve
normalno! Ispostavilo se da nije baš normalno. U čemu je
stvar? Ne znaju. Oni to ne znaju, iz prostog razloga što ne
uzimaju u obzir funkciju tog "junk DNK". Ispostavilo se da
"junk DNK" igra veoma, veoma važnu ulogu. Kako on može da
igra tako važnu ulogu ako je tako prost? Ovdje mora da se
promijeni paradigma. Ispostavilo se da se kodiranje naših
hromozoma sprovodi na dva nivoa. Barem na dva nivoa, a u
stvari, ovih nivoa ima mnogo.
Prvi nivo je nivo kodiranja
supstanci. Kada se kodiraju uglavnom proteini, enzimi. To je
samo 1-2% DNK. A 98-99% junk DNK obavlja kodiranje na
potpuno drugačijoj osnovi. Kako se to dešava? Ako veoma
pojednostavljeno kažemo da 98-99% ostataka naše DNK, u
fizičkom smislu su tečni kristali. Tečni kristali mogu da se
razviju u određenim fizičkim strukturama, tipa holograma."
Ako se na hologram usmjeri zrak
svjetlosti, tada nastaje veliki svjetlosni lik.
To može da bude lik bilo čega,
čovjeka, životinje ili biljake. Ovaj lik se može podijeliti,
uslovno govoreći, na najsitnije komadiće. Samo nemojte
pojednostavljeno misliti, na primjer, da se u oplođenoj
jajnoj ćeliji nalazi gotov lik odraslog čovjeka.
Jednostavno, bilo koji sistem, bilo koji organizam treba da
se stvara po određenom ispravnom programu. Ako takvog
preliminarnog plana nema ili je oštećen, javlja se genetska
mutacija.
Garjajev: "Pokušava se objasniti
da su geni, sami mutirali. Da zaista se dešava da određeni
gen, tkz. morfogenetski gen mitura i dobija se neka
anomalija. Ali treba dati objašnjenje, da pored tih 2% gena
koji kodiraju uglavnom proteine, postoje i geni koji
kodiraju morfogenezu, to jest, ustrojstvo organizma.
Izgradnja organizma odvija se na
dva plana. Prvi plan je hologram. Hologram zadaje prostornu
strukturu. Obrazac po kome se, kao po šemi, konstruiše
organizam. No, ispostavilo se da u hromozomima postoje još i
tekstualni program. Još uvijek mi ne razumijemo te tekstove.
No, zapisani su po istom principu kao i Ijudski govor. DNK
je tekst, a proteini, su u stvari kopija, nastala
dekodiranjem jednog jezika na drugi, odnosno, sa jezika DNK
na jezik proteina. Proteini su takođe tekstovi. I ispada da,
radi jednostavnosti reći ću tako, da taj pokretni protein sa
zahtjevima za novim i novim proteinima to je kao da se na
pisaćoj mašini stvaraju tekstovi i nastaju proteinske fraze,
proteinski predlozi tipa kompjuterskih programa, koji već
zadaju po svom pravilu, neke detalje za izgradnju organizma.
To jest, dva plana ustrojstva. Dolazimo na to, da se
ispostavlja da 99% "junk DNK" nije otpad."
Pjotr Garjajev radio je od 1984.
u Institutu za fizičko - tehničke probleme kao viši naučni
saradnik sa kolegama je proučavao problematiku DNK. Za ovih
20 godina uspio je ne samo da objasni mnoga pitanja u vezi
sa nastankom života iz DNK, nego i da postane osnivač
principijelno nove nauke - talasne genetike. Pokušavajući da
shvati, šta zapravo upravlja izgradnjom složenih bioloških
sistema, naučnici su uzeli DNK iz žlijezde zuba teleta.
Stavili u spektrometar i osvijetli sa snopom crvene laserske
svjetlosti. Sa naučne tačke gledišta, to je veoma
jednostavan eksperiment
Garjajev: "Kada sam uklonio
molekul DNK iz spektrometra i laserskim zrakom osvijetlio
prazan prostor, taj prazan prostor se ponašao kao da je tu
prisutan molekul DNK. Tj. vidio sam fantom DNK.
Ali ne apsolutno identičan,
naravno. Bio je manji signal, ali opšti karakter je upravo
bio takav kao da je prisutan DNK molekul, iako ga u tom
eksperimentu nije bilo."
Eksperimentatori su zaključili da
je uređaj neispravan. Nekoliko godina kasnije nastavljajući
eksperiment sa čelijskim jedrom, u drugom naučnom institutu,
Garjajev je shvatio da je laserski zrak otkrio - fantom DNK.
Garjajev: "Na primjer, ako se
molekul DNK zagrijeva do temperature od 42 stepena, na kojoj
čovjek umre, uzgred, nije bilo jasno zašto on umire pri
temperaturi od 41-42 stepena, ali sada nam je postalo jasno,
u tom trenutku tečni kristal DNK se topi. Tj. naši hromozomi
na toj temperaturi se tope. tj. sama dvostruka spirala DNK
ostaje a nezina tečno-kristalna stanja prestaju da postoje,
i brišu se ovi visoki programi, koji su osnova talasne
genetike, i čovjek umire. Znajući da tu ostaje fantom,
mislim daj da ohladim prostor za eksperiment i stavljam u
njega molekul DNK, pri normalnoj sobnoj temperaturi.
Stavljam tu molekul DNK i posmatram oscelograf. I vidim Bože
moj, DNK molekul se ponaša kao da se zagrijeva. A prije toga
kada je kontrolisan molekul DNK je bio potpuno normalan.
Dolazim do zaključka ili pretpostavke da je fantom DNK
biološki aktivan, i zaista to je potvrđeno 1993. godine u
Institutu za kontrolu, Prangišvili i Tirtišev zajedno su
dokazali da su fantomi zaista aktivni."
Fantomi nijesu samo aktivni, oni
žive. Istina koliko dugo naučnici još uvijek ne znju.
Spektrometar, za koji su naucnici mislili da je neispravan
je registrovao fantome tokom 40 dana. Nije isključeno da je
i posle tog perioda on još uvek bio tu ili je i sada. Samo
za njegovu registraciju nijesu stvoreni još uvijek
ultrasenzitivni uređaji.
U principu, fantom nije samo
naučni termin. Svako od nas je čuo za fantom bola, kada se
Ijudi na primjer sa amputiranim nogama, žale na bolove u
nedostajućoj nozi, to je upravo energetski fantom, koji se
oglasio. U medicini, postoje slučajevi kada dođe vrijeme
očekivanog porođaja, kod žena koje su imale spontani
pobačaj, one osjećaju kontrakcije. Moguće da je ovo pojava
fantoma fetusa koji je sličan fantomu DNK, koga je
eksperimentalno dobio tim akademika Garjajeva kada nakon
raspada talasnog okvira fantoma, ostaje njegova tanka
Ijuska. Ali kako se oni ponašaju to niko još ne zna.
A evo uticaj dobro poznatog
svakome od nas ultrazvučnog skeniranja organizma, nakon niza
eksperimenata Pjotr Garjajev ga smatra pogubnim za čovjeka.
Garjajev: "Da, 1995. i 1996.
godine, radeći sa DNK, odlučio sam, da vidim kako djeluje
ultrazvuk na DNK. Uništava li molekul DNK, jednostavno
interesovalo me je šta se dešava. Po teoriji ne bi trebalo
da uništava DNK, zato jer je riječ o istom tretmanu kao što
je ultrazvučna dijagnostika. Uništavanja ne može da bude!
Delujem na molekul DNK sa
ultrazvukom, a potom vidim stvari koje su me zapanjile. DNK
molekul u vodenom rastvoru se oglašava, zvuči sve vreme.
Emituje složenu melodiju sa ponavljanjem muzičkih fraza. Šta
sam čuo kada sam ga ozračio sa ultrazvukom, kao što je
ultrazvučni aparat? Umesto složene melodije, ostala je jedna
tužna nota. To znači da smo koristeći ultrazvuk, obrisali
ogromnu količinu informacija iz molekula DNK, koja se
realizuje preko zvuka. Tada sam pomislio, Bože moj, mi
nemamo zdrave djece. Na Zemlji nema zdrave djece. Zato što
svi oni, osim divljih plemena, prolaze ultrazvuk."
Rad DNK može se porediti sa
kompjuterom, koji trenutno daje mnogo rešenja. Ali ako ga
udarimo čekićem, kompjuter će vjerovatno na sva pitanja
davati isti odgovor. U suštini ista stvar se dešava sa
organizmom, kada ga ozrače sa ultrazvukom. Njegove talasne
matrice tako se izražavaju da se kod njih iznenada
pojavljuje jedna frekvencija, ali to se ne događa odmah. DNK
molekul prolazi jak šok posle ultrazvuka, dugo dolazi sebi,
a zatim generiše talasni fantom bola i straha. Dalja
istraživanja pokazuju, da kada je izložena ultrazvuku
dvostruka spirala DNK se raskida, kao pri jakom zagrijavanju
molekula.
Tokom mehaničkih povreda obrazuju
se elektromagnetni talasi, koji stvaraju fantom. Oni mogu da
unište DNK, slično kao visoka temperatura i ultrazvuk.
Istraživanja su pokazala da ultrazvuk izaziva pad naslednog
programa i naravno, tada ne može da formira zdrav organizam,
ovo je gledište akademika Garjajeva.
Još jednu seriju eksperimenata
Garjajev je sproveo sa jedinstvenom optičko -elektronskom
opremom, koju je stvorio njegov tim. Garjajev taj uređaj
zove: pilotni model biokompjutera.
Garjajev: "Mi smo sproveli 2002.
g. nekoliko eksperimenata u Kanadi. Koristeći laser koji je
osnovni dio biokompjutera, koji djeluje kao jedna cjelina.
On zaista funkcioniše kao biokompjuter. Zašto? Jer je
laserski sistem u stanju da čita informacije i ta
informacija može da upravlja organizmom, koji se nalazi na
velikoj udaljenosti. Mi smo radili na rastojanju od 20 km.
Sa stanovišta ranije genetike i biohemije to je besmislica."
Ali, to je činjenica sa kojom
treba računati prije ili kasnije. Laboratorijskim miševima
su uništili pankreas koji proizvodi insulin. Kod njih se
pojavio dijabetes. Ove životinje su mogle da prežive najviše
nedjelju dana. Tim Garjajeva je preduzeo obnovu uništenih
organa. Koristeći sopstveni uređaj, tkz. model
biokompjutera, čiji je glavni dio laser. Sa njim je
pročitana informacija iz pankreasa novorođenih miševa i
prenesena na miševe koji su bili već u agoniji, prenos je
sproveden na rastojanju od 20 km. Rezultat toga je bio da su
svi miševi ozdravili. Eksperimenti pokazuju da se biosistem
može kontrolisati na daljinu putem radio talasa, određenim
informacijama. Zašto se ne bi na isti način liječio
dijabetes bez insulina ili kontrolisao rak, tuberkuloza, ili
uništio virus AIDS-a.
Garjajev:" Ispričaću vam kako
smo htjeli da usmjerimo našu medicinu i farmakologiju na taj
proces. Ukratko, uzmemo RNK. Koristimo je kao disketu
unesemo tamo neka izobličenja, zatim tu RNK, očitamo na naš
kompjuter, prevodimo tu informaciju u vidu radio talasnih
fotona i ozračimo bolesnog čovjeka, kod kojeg je počela
aktivna faza, replikacija virusa AIDS-a. Virus AIDS-a prima
dezinformaciju u svom genetskom aparatu, to unosi konfuziju,
i on prestaje da se razmnožava."
Za praktično rešavanje problema
potrebna je ne samo finansijska podrška, nego i priznavanje
teorije Garjajeva. Ona je priznata u Kanadi, Njemačkoj i
Japanu. U Rusiji nije!
Leonid Koročkin: "Propagira se
nerealna hipoteza. U stvari, ne potvrđena, ne prihvaćena od
strane naučnog svijeta. Blago rečeno ona izaziva veliki
skepticizam. Ja ću pokušati da objasnim zašto. Glavna
tvrdnja ove hipoteze je u tom da autori obaraju savremenu
genetiku, teorijom o genetskom kodu. Tvrdi se da je DNK
nosilac naslednih informacija, da je genetska informacija
zapisana u nekim nikom poznatim talasima, biopolja. Ta
mišIjenja, koja daje ova grupa, ne mogu se smatrati strogo
naučnim, i naravno ne mogu predstavljati bilo kakav dio
savremene nauke, već naprotiv protivreče svemu što je
poznato, što se odnosi na biološke zakone. Dakle, moj stav
je kao i stav naših genetičara, apsolutno jedinstven. U
nauci, se to ne može prihvatiti."
Garjajev: "Ponavljam, ne
pretendujemo na apsolutnu istinu. Mi smo jednostavno prišili
Mon Blanu. Mi kažemo da je stara genetika radila ispravno, a
tamo postoji gen koji kodira proteine i to je sve. Ali to je
mali, mali dio. A ostali dio otvara nam apsolutno gigantske
mogućnosti."
Život je došao iz Kosmosa,
zajedno sa informacijom.To je jedna od najsavremenijih i
najekstravagantnijih hipoteza o nastanku života na Zemljii,
ona pripada nauci koja se zove - Talasna genetika. Naučnici
su ubijeđeni, da je van zemaljska informacija odredila kako
da izgleda sve živo, na našoj planeti.
Posle toga kada su naučnici
dešifrovali genom čovjeka, pokazalo se da 1% njegove DNK,
kodira proteine, ostalih 99% naučnici genetičari zovu "otpad
DNK". Stvarno taj dio molekula DNK, koji kodira proteine,
zauzima 1-2 %, ali to ne znači, da je ostali dio molekula
DNK, nama nepotreban. Teško je zamisliti, da je tokom
miliona godina evolucije u glavnom informacionom centru
organizma moglo ostati toliko "otpada".
Klasična genetika polazi od
toga, da genetski molekuli DNK imaju materijalnu prirodu i
ponašaju su kao supstanca, kao matrica, na kojoj je zapisan
naš materijalni genetski kod. Genetski kod, je kao rečnik,
rečnik prevoda sa jezika DNK na jezik proteina. Sa gledišta
talasne genetike, DNK se ne ponaša kao supstanca nego kao
elektro-magnetno i zvučno polje.
Dugogodišnji eksperimenti su
omogućili doktoru biologije Petru Garjajevu i njegovim
kolegama, da potkrijepe dokazima i stvore koncepciju
talasnog genoma. Oni pretpostavljaju, da osnovni dio
genetske informacije koji je neophodan za razviće svakog
organizma na Zemlji, dolazi izvana, i nalazi se baš u tih
99% tkz. "junk DNK". Pojednostavljeno rečeno, ta informacija
kao da je zapisana na video traci samo video traka DNK,
kadar po kadar zadaje holografski video poredak, za
izgradnju budućeg organizma. Drugim riječima, da bi se
izgradio organizam npr. čovjeka neophodan je njegov postepen
po djelovima nacrtan crtež-plan a takođe i tekstualne
napomene. Sve se to naime nalazi u tih 99% DNK i crteži i
tekstovi. Ako bi se proučio i shvatio taj mehanizam, mogao
bi se reprogramirati genetski sistem bilo kog organizma, od
biljaka do čovjeka.
Garjajev tim je stvorio
specijalni laserski uređaj i metodologiju za njeno
korišćenje u radu sa genetskim tekstovima i njihovim
holografskim strukturama. Serijom jedinstvenih eksperimenta,
naučnici su potvrdili, svoju koncepciju - talasnog genoma.
Naši hromozomi i naša DNK
su antene, koje primaju informaciju iz Kosmosa. Mi smo
otvoreni sistem, znači mi konstantno primamo i odajemo
informacije u Kosmos.
Pristalice talasne genetike,
smatraju da je milionima godina ranije osnovna informacija o
nastanku života na Zemlji, vještački donešena, prauzorci su
donijeti, pomoću kosmičkih izlučenja. Naime od tog trenutka
počela je njegova evolucija, ona se odvija i dan danas,
kontrolom čestica, kosmičkih talasnih gena, koji imaju i
govorne karakteristike: " U početku bješe riječ ".
Svako naučno dostignuće, može se
primijeniti dvojako sve zavisi od toga u čijim rukama se
nađe.
Talasna genetika daje mogućnost
čovječanstvu da još jednom preispita hipotezu o nastanku
života na Zemlji, a to znači još se više približi,
odgonetanju glavne tajne Univerzuma. Možda stojimo na pragu
velikih otkrića, koja mogu izmijeniti život Ijudi.
Upravljajući genomom, može se odnijeti pobjeda nad svim
bolestima takvim kao što su: rak, dijabetes, tuberkoloza i
AIDS. Ispostavilo se da je moguće podmlađivanje organa bez
hirurške intervencije, produžetak života po želji, tako
tvrde pristalice talasne genetike. Za čovječanstvo, po
njihovom mišIjenju, otkrivaju se fantastične perspektive.
Pitam se, jesu li već genetičari
zaboravili da je u prošlom vijeku, negiranje onoga što se
sada radi, tada zaustavilo razvoj sovjetske genetike za više
od 30 godina!
(Iz filma:" Talasna genetika")
Prevela: Beba Muratović
.jpg)
_001.jpg)