biografija:
U beogradskom novinarstvu ime Filipa Švarma pojavilo se
početkom devedesetih, u vreme kada je nedeljnik Vreme za
određeni krug javnog mnjenja bio jedinstvena
antimiloševićevska medijska institucija.
Švarmovi tekstovi – detaljne i
produbljene informacije o ratnim zbivanjima, uključujući
izvore sa terena, činjenice o oružju, recimo onome iz koga
su ispaljene granate na Markale, ili kasnije rekonstrukcija
ubistva Radovana Stojičića Bažde ili Pavla Bulatovića, bili
su kako uzor mlađim novinarima, tako i gotovo jedino
objektivno što se u njuzmagazinskoj formi dalo pročitati o
tim teškim temama.
Većina, čak i njegovih bliskih
poznanika, nije znala da je Filip Švarm samo pseudonim, te
da je pravo ime autora Damir Kalember. Ni u pisanoj formi, a
ni kasnije, kada je postao i televizijski poznat analitičar,
nije odustao od zapadne ijekavske varijante jezika kojim se
govori u njegovoj rodnoj Lici. Studirao je na Pravnom
fakultetu u Zagrebu. Iz zagrebačkih dana veže ga
prijateljstvo sa kolumnistom Teofilom Pančićem, ali i
početak novinarske karijere u bivšoj Jugoslaviji, u
popularnom nedeljniku Danas.
U beogradskom Vremenu odgovorni
urednik je od 1998. i dobitnik je nagrade za istraživačke
novinarstvo „Jug Grizelj“. Filmsku karijeru Švarm je počeo
dokumentarnim serijalom „Jedinica“ o Crvenim beretkama na
B92, koji je dosegao televizijsku popularnost „Insajdera“.
Sledio je „Pad Krajine“ na RTS-u. Mnogi su mu u mejnstrimu
zamerili na sledećem ostvarenju „o medijskoj pripremi“
atentata na Zorana Đinđića, ali sem podeljenih kritika, u
javnu upotrebu je za celu jednu sferu fenomena ušao baš taj
izraz – „medijska priprema“. Oprobao se i u igranoj formi,
bio je saradnik na scenariju filma „Ustanička ulica“, u kome
je Rade Šerbedžija nezaboravno odigrao tužioca za ratne
zločine, a Bekim Fehmiu Krajišnika.
Prvi put se sada bavi istorijom u
igrano-dokumentarnom filmu o srpskom vojniku u prvoj godini
Prvog svetskog rata „Heroj 1914“. Na novinarskoj projekciji
u bivšoj Kinoteci, iako film traje oko 145 minuta, nametnuo
se utisak da je Švarmu uspelo isto što i piscu Dejanu
Stojiljkoviću sa romanom „Duge noći i crne zastave“ – da
srpsku epiku prevede na univerzalni jezik zapadne kulture.
Delom, i zahvaljujući i specijalnim efektima, kojima su
Švarmov film „pomogli“ prijatelji, koji to profesionalno
rade u američkim studijima.
.jpg)
_001.jpg)