Tibetanska knjiga mrtvih, ili, kako se izvorno naziva Bardo
Thodol (oslobođenje slušanjem u posmrtnom stanju), jedinstveno
je delo sakralnog segmenta svetske književnosti. To je knjiga
zapečaćena sa sedam pečata tišine - ne zato što njeno saznanje
treba uskratiti neupućenima, već zato što bi se njeno saznanje
pogrešno shvatilo, iz tog razloga, imalo bi tendenciju da
zlouputi i povredi one koji nisu podobni da ga prime.
Tibetanska knjiga mrtvih je prvi put prevedena na engleski
početkom stoleća (prvo izdanje 1927.godine) zajedničkim radom
tibetanskog lame Kazi Dave Samdupa i izdavača dr. Evans-Venca.
Prevod je sa tibetanskog izvornika, koji pripada tradiciji
Mahajana budizma, a Tibetanci su ga oduvek koristili kao
ritualni posmrtni tekst. Lama Kazi Dava Samdup i Evans-Venc
nadopunili su tekst iz drugih izvornih zapisa Bardo Thodola.
